Kadın Olmak 8 Mart Kadınlar Günü

Kadın Olmak 8 Mart Kadınlar Günü Pembe Renkli Kadınlar

Ben kadınım…
Küçük bir dağ köyünde dünyaya gelmişim. Annem, buğday yıkadıktan sonra sancılanıp beni dünyaya getirmiş. Nur topu gibi güzel bir kız bebek…

Kız bebek olmak zordur, özellikle de kırsalda, erkek bebek bekler büyükler…Babama, bebeğin ismini koy dediklerinde,” büyükler varken yakışık almaz, babam koysun” demiş.

Dedem, kız bebek olduğum için benimle hiç ilgilenmemiş. Kaderim böyle sızılarla başlamış.
Her şeyi içinde yaşayan bir çocuk olarak büyüdüm ben.Değersizlik duygusu daha çocukluktan yakalamıştı beni.

Yokluk bir yandan, ilgisizlik bir yandan ,var mıyım bu dünyada yok muyum bilemedim yıllar geçti.Okumak istiyordum, hırslıydım, annemin söylemiyle küçük gazete parçalarını saatlerce incelermişim.
Yedi çocuklu bir ailenin kız çocuğu…Okumak istiyorum ,hakim olacağım dediğimde” okumak sana mı kaldı, annene yardım et kardeşlerine bak “ diyerek ya da” kız kısmısı okur muymuş, dellendin herhalde” söylemleri beni hiç yıldırmadı.

İlkokulda öğretmenimin çabalarıyla bursluluk sınavını kazanarak, ve elleri öpülesi öğretmenimin ailemi ikna etmesiyle ortaokulu yatılı olarak okumaya başladım.Çok acılar çektim, itildim horlandım dışlandım ama hiç yılmadım. Geceleri yatakhanede gözyaşı dökerken hep hayaller kurmaya devam ettim.

Fakirdik, ailemin bana gönderecek parası yoktu. ikinci bir ayakkabım , elbisem hiç olmadı, eski bir hırkayla senelerce idare ettim, iyice hırslandım, sürekli okuyor, hayallerimi  zenginleştiriyordum.

Hukuk fakültesini kazandım, çok mutluydum, sevinçten çığlıklar atıyordum, sevincime kimse ortak olmadı.Beni üniversiteye yollamadılar, yalvarışlarımı dinlemediler, eve hapsettiler, yemeden içmeden kesildim, yataktan çıkamıyordum.,Annem halime üzülse de elinden bir şey gelmedi. Artık gözyaşı dökemiyordum, içimdeki acı bitti, boşluk içine girdim, boşboş oturuyor, tepkisiz yaşıyordum.

Birkaç ay sonra beni dayımın oğluyla evlendirdiler, hiç itiraz etmedim, artık boyun eğmiştim, çünkü benim rengim pembeydi. Pembe renkli çocuklar boyun eğerler. Mavi renkli olsaydım isteklerim, hayallerim gerçekleşebilirdi.
Mutlu muyum? Hayır…

Kız çocuk olduğum için aile büyüklerim bana değerli olduğumu hissettirmedi, benim hayallerimi çaldı,benim içimi öldürdü,Bu ruh halimle iki çocuk büyütüyorum, ama ben çocuklarımın hayallerini çalmayacağım, onların yoluna ışık olacağım, ayaklarına değen taşı atmaları ve yollarına devam etmeleri için canım pahasına mücadele edeceğim.

Yorumlayalım

İnsanlar eşit doğar, kadın ve erkek birbirini tamamlar. Bu nedenledir ki, kadın‘ın değersizleştirildiği bir toplumun varlığını sağlıklı bir şekilde sürdürebileceğine inanmıyorum.Kadınlarımızın, fiziksel narin yaratılışlarının altında aslında engin bir dayanıklılık ve  üretkenlik barındırdıklarını görebilmek önemlidir.

Bu özelliklerinden dolayı, insanlığın kalbi de, duygusu da,estetiği de kadınlarımız değil midir?Ebeveynlere sesleniyorum:

Çocuklarımızı, cinsiyetlerine göre sevmeyelim, cinsiyetlerine göre onlara yaşama hakkı , eğitim hakkı sunmayalım, cinsiyetlerine göre hayallerini öldürmeyelim.Hiçbir kadın, hayallerini yaşamaktan mahrum bırakılmamalıdır.Kadınlar günümüz kutlu olsun.

Yazar:Filiz Çetin